Eski Bayramlar..ve Ayrılanlar!!

biraz buruk,biraz sancılı geçti bu bayram..çok eksik vardı hayatımda...gözlerim yaşlı dolaştım tüm bayramda..
perşmbe günü gökovaya gittik babannemlere,herzaman öyle olur zaten birgün önceden gideriz halamlar falanda gelir orda olunur hep.Sonra sabha kalkılır el öpme merasimi kahvaltı şudur budur derken hazırlanılır, çıkılır ulaya ve muğlaya doğru..uladakiler ziyaret edilr önce daha sonra muğlaya geçilr,en son da dedemlerde olunur ve bu sefer o taraf toplanır, akşam hepbirlikte olunurdu..bigün babam tarafıyla bigün annem tarafıyla yani..iki günde çok güzel olurdu..annem tarafı daha kalabalık olduğunda orda vakit daha çabuk ve daha eğlenceli geçerdi..hemen hemen en son biz varırdık dedemlere dayımlar,teyzemler,kuzenler(10 kuzen) orda olurlardı biz gittiğimizde..bizde gelenek gibi bir şeydir ve her bayram -yahni-(ağzım sulandı:) yapılır mutlaka ve hepbirlikte afiyetle yenir..herkesin yüzünde gülümseme,kahkahalar,sohbetler,oyunlar derken çok güzel bi bayram günü geçirilir hepbirlikte EKSİKSİZ..
Fakat öyle değilz artık..önce anneannem terk etti bizi,sonra Levent amcam,sonra Osman abim,sonra sami abim ve en son daha çok yeni -3- ay önce de DEDEm..3 yıl değil sadece -3- ay önce..:(
Anneannem in yokluğuna alışmıştık artık,ardından çokzor olsa da Levent amcam gitmişti anneannemin yanına.. hani derler ya "Zaman alışmayı öğretir ama unutmayı asla.."işte bizde alışmayı öğrenmiştik ve alışmıştık ikisinin de yokluğuna..sonra askerr yolu gözlemeye başladık ve vatan borcu için Osman abimi askere yolladık..sayımız gitgide azalıyordu..sonra dedemin hastalığıyla uğraşırken birde Sami abimin yanlışlarıyla sarsıldık büyük bi yanlış yapmıştı sami abim ama her insan hata yapabilirdi hiç birimiz bu cümleyi unutmadık ve aklımızdayddı hep o ama bi zaman sürecii içinde yanımızda olamayacaktı..çok bşka bir yerde çok başka insanlarla birlikteydi uzun bi süredr..işte hal böyle olunca bir birey daha ayrıldı aramızdan..derken birgün -7 Haziran 2007 perşembe günü saat 10 sularında telefonuma gelen msjla dünyam yıkıldı sanki ve o an bir kişi daha aramızdan veda etmişti O -direk-ti..O -bitaneydi-..O başımızda kalan tek -güven- kaynağıydı..O her şeyimizdi..Ama birden yok olmuş ve bizi yapayalnız tek başımıza bırakmıştı..ve artık sayımız giderek azalmış, o gittikten sonra sanki birer hiç gibi ortada kalakalmıştık...
işte her bayramda orda olan,etrafa gülücükler saçan aile bu bayramda bölük pörçüktü..Dedemin evine teyzemler taşınmıştı ev kapanmasın diye..Oraya giderken(yani teyzemlere artık dedem yok:( ) gitmek istemedim çünkü orda dedem olmalıydı teyzem değil ben oraya dedem için gitmeliydim teyzem için değil!!!!!Toprağı değil dedemi öpmelydim bayramda,toprağa değil dedeme sarılmalıydım..Hayr dede içmiceksin deyip elindeen aldığım sigarayı ben yakmalıydım eline verip..tatillerde Seçil'le bana burda kalın dediğinde yok kalmayalım ders çalışcaz demek yerine kalmalıydım onun yanında nefes yoldaşı olmalıydım ona..Ama bunları artık yapamıycaktım ÇüNkü O YoKtu..Ve BiR DaHa Da OLmıCaKtı.!!onunla yapabileceğim yapmayı hedeflediğim her şey yalan olmuştu..Çok güvenirdi bana üniversiteyi kazanıp yanına gideceğim günü beklerdi hep Onur'la Senden şüphem yok derdi..Onur abimide göremedi beni de..
10 kuzeniz biz hepimizi çok severdi..Ayırmazdı hiç ...Sedatla Uğurcan daha öncelikliydi ama her zamn, çünkü onlar küçüktü..Yaz yaz bitmez aslında dedem.ve zaten ben ne kadar yazsamda sadece yazıda kalıcak anı olucak yazdıklarım..Yaşanmışlıkları ve Yaşanacakların hepsini götürdü yanında..Bi tek bizi bıraktı burda YaLNıZ ve TeK..
Mekanın Cennet Olsun DedeCim..
Seni ÇOook SeViYoRuZ..çokk
RaHat UyU......HoŞÇaKaL...!