yine nöbetindeyim yalnızlığımın..
bitmedi kaç zamandır sensizliğin bedelini ödemek.
yetmedi kendime verdiğim acı..
kalbimin sızısı gözlerimden akıtıyor kanlarını..
her damlasında bitiriyorum seni..ve öldürüyorum kendimi.
keşke inandırabilseydin beni bende kaldığına.
beklemek degilde,hiç gelmeyecegini bilmek ruhumu bedenımden uzaklaştıran..
sevgisizliğin degilde aldanışın yüreğimi yakan..
ölüm degılde yasarken ölmek beni korkutan..
şimdilerde ne yaşadığımı hissediyorum ne de gitmediğine inandırıp,avutabiliyorum yaralı yüreğimi..
keşke bitmeseydik..bitirmeseydik.
mutluluğu bulduğum bakışları çalmasaydın benden..
ya da hiç olmasaydın..
kaybetmeseydim kendimi sende.
bakmasaydın gözlerime umut verircesine.
böyle mi olacaktık..
kendimi dahi umarsızca sevgimin bedeli arkandan ''gitme''demeye aciz susmalarımın hüznü mü olacaktı..
ewet son kez gidiyorsun benden ve ben son kez bakıyorum ardından.
her gidiş gibi degil,her bitiş gibi değil bu ayrılık..
sen dönmemecesine giderken,ben bir daha aramamacasına bakıyorum ardından.
şimdi seni yaşayacağım hiçbir sen bırakmadan gittin benden..
sevgimi dahi aldın yüreğimden..
biliyorum tek taraflı bitti..
sen eskiyi bitirmiş yeniye başlamısken,ben bitırememenın acısıyla kıvranıyorum...