Şenol amcamlardaydık Cumartesi günü..Ula'da yani..Benim çok sevdiğim, içinde sıcakkanlı,kötülük taşımayan insanları barındıran küçük bi yerdir Ula..O yokken de çok severdim ben Ula'yı..İnsanlarını,dar sokaklarını,taş evlerini,bahçelerdeki mangal keyiflerini,tatlı tatlı amcaları,teyzeleri...O hayatıma girdikten sonra çok daha güzel görünüyodu Ula gözümde..sanki cennet gibiydi..Çünkü 4 sene boyunca havasına onun nefesi karışmıştı..Ben ona dair özellerimi orda yaşamıştım..O'nunla özel,en mutlu günlerim orda geçmişti..Ama şimdi bakıyorum da Her şeyi Ula'ya hapsetmiş ve gitmiş..
Gitmemek için çok direndim haftasonu..Yalvardım yakardım babamlara gitmemek için elimden geleni yaptım ama kandıramadım..Bide şenol amcam bi yandan Adnan bi yandan yüz kere aradılar gel gel diye ee öyle olunca da kıramadım onları ve maalesef Gittim!!son derse girmedim dershanede ve 1,30 otobüsüyle gittim..Durakta beklerken binbir türlü hatıra geçti gözümün önünden!Bir zamanlar sonunda ona ulaşabilmenin sevinci ile beklerken Ula otobüsünü, bu defa içim kırık bekledim..hatta dua ettim bi aksilik çıksa da binmesem otobüse,gitmesem Ula'ya diye!!Ben tam bu düşüncelerle dalmışken omzuma bi el dokundu..Nuran hoca'ymış..Bian karşımda onu görünce gözlerim doldu..Her zamanki gibi ağlamak istedim..Çünkü bu son olaylardan sonra Nuran hocayı her gördüğümde boğazımda bişey düğümleniyo ve ağlıyorum için için..Artık derslerine bile katılamıyorum..O'nunla gözgöze gelemiyorum..Konuşamıyorum.(Sanırım Ufuğu tanıdığı için)..Hayırdır nereye böyle diye sordu baktım uzun uzun konuşamadım..Güldü Ufuk mu gelid yoksa dedi öyle diince tutamadım kendimi ve ağlamaya başladım..Ula'ya dedim kısık bi sesle üzüldüğümü görünce kendini suçlu hissetti ama elimde değildi yapamamıştım tutamadım,dayanamadım..O da eve gidiyomuş Yerkesiğe o anda otobüsü geldi tam biniyodu ve bana dönüp hatıralarla yüzleşmek her zaman insanın içini daha da kanatır istersen,eger şansın varsa gitme ula'ya dedi ve bindi..Evet bunları biliyordum Gitmemeliydim ama Gidecektim!!ben bu duygularla savaşırken Ula otobüsü belirdi karşıdan..En son Ufuğu uğurlarken Otogarın ordan Ula belediyesi geçmişti ve Artık gözüm Ula belediyesine takılmıcak,görünce heyecanlamıcam demiştim O'na..Gülüşmüştük..Evet dediğim gibi olmuştu heyecanlanmamıştım otobüsü görünce..İçim acımıştı yarama tuz basılmıştı sanki o an!Ve bundan sonra da her Ula belediyesini gördüğümde bu duygular kaplıcaktı içimi..!
Otobüse bindim..Dönüşü yoktu artık..Öyle ya da böyle bitti yol ve Ula' ya girdik..Zaten ağrılarım vardı bide daha kötü olmiim yürümiim diye Şenol amcamı aradım beni al duraktan diye..İşi varmış Adnan'ı yolliim beraber gidin dedi..Yine yüricektim ama yanımda Adnan olunca dağılır kafam diye düşündm ve tamm dedim..Otobüsten indiğimde Adnan daha gelmemişti..Hiç inmek istemeyerk indim otobüsten..İnmek istemedim çünkü ben otobüse binip onun tamda indiğim yerde duruşu,bakışı,gönderdiği öpücük ve bakışırken telefonuma gelen SENİ SEVİYORUM msjı birden gözümde canlanıvermişti..Ne güzel ne özel bi gndü oysa o gün..Ama şimdi...
İşte o gün anladım ki;O çok sevdiğim Ula'yı artık sevmiyorum ben!!!Mutlu etmiyo artık beni..İçimi ısıtmıyo..Tıpkı şu 3 gündür yağan yağmurlar gibi..

Gittin;giderken, bir beni bıraktın geride bir de kendini hapsettiğin Ula'yı...