hani hep en sevdikleri yaralarmış ya insanı benimkide böyle bişi oldu galiba..hatta daha da ötesi "en sevdiğim" değil "herşeyim" yaraladı!Oysa ne çok güvenirdim ona,ne çok emindim kendimden bile olmadığım kadar!!!Hiçbir lekeyi konduramazdım."hayr o yapmz derdim" bişey diyen oldu mu..kavga ederdm onlarla korurdum onu çnkü böyle bişeyi herkes yapar O yapmazdı.Çnkü o beni her şeyden çok seviyordu!Çünkü o benim için dünyaları yakardı belki de benim cesaret edemeyeceğim kadar!!Çünkü onun için hayatta sadece Ben vardım-öyle derdi-.BEnim içnde tek O vardı öyle olmalıydı.O'ndan ötesi yoktu.O yoksa bende yoktum!! O sadece benim kahramanımdı;SüpeR KahramanıM!

Şimdi noldu o kahramana biliyomusunuz,o yerlere göklere sığdıramadığım,ona en küçük laf edenlere daima emince savunduğum kahramana noldu biliyo musunuz???

.....

En iyisi siz hiç bilmeyin!^Keşke Bende Hiç Bilmeseydim^!

Peki O'nunla var olan,her şeyi O olan,-bir zamnlar-ona gözü kapalı güvenen o masum kıza noldu biliyomusunuz??

O masum kız şimdi yerde ve toparlanmak için çaba gösteriyo..Kahramanının attığı tekmeden sonra düştüğü yerden birinin kaldırmasını bekliyo..birinin ona el uzatmasını,hepsi "yalandı,şakaydı denmesini,o senin dediğin inandığın,bildiğin gibi öyle bir şey yapmaz" denmesini bekliyo..Yaşam kaynağının vurduğu bu kadar sert tekmeden sonra acaba artık ne yaparım diye düşünürken;her seyin bir rüya olmasını ve o rüyadan kahramanın kollarında uyanmak istiyoooooooo....(Ya da artık istemiyo!!!!!!!!)

Bakalım bu masum kız bundan sonra ne yapacak???.....

...Umarım toplanabilrsin -masum kız-...