Anlam veremiyorum artık şu hayatıma...duygu,mutluluk dahi ekleyemiyorum anlamlandıramıyorum hayatımı acıyı bile koyamıyorum bağdaşlaştıramıyorum bu anlamsız hayatla..Noluyo diyorm her gece,her gece yaşlar akarken gözmden bu kadar booş olmamalı hayat denen şey,bukaadar anlamsız,bu kadar insafsız,bu kadar acımasız olmamalı! diyorum..

Boşluk diyorum bu içinde bulunduğum boşluğun bi anlamı olmalı..hayat ne olursa olsun 'yaşamaya değer' olmalı..Gözyaşları bir kerede mutluluk için akmalı..Güneş her gün kalbine doğmalı insanın..Gökyüzü hep masmavi,ufuklar kadar engin olmalı...insanın canı sıkkın olduğunda saat her kaç olursa olsun arayabileceği bi yakını,bir dostu,bir ablası,bir sevgilisi olmalı..Ağlarken bir omuza akmalı gözyaşları..Yaşlar Sokaklarda tek başına dolaşırken yağmura değil O'nun dudaklarına karışmalı..İnsanın -her şeyi- olmalı...Uğrunda ölebileceği bi insan olmalı..Sana güvenen,ihanet etmicek bir sevgilisi olmalı...Ki hayat anlam kazanabilsin öyle değil mi ??Oysa kaçı var ki bende..İşte bu yüzden

ANLAMSIZ benm hayatım..işte hayat oyüzden bu kadar acımasız!!!