Zor günler geçiyorum..Nereye adım atsam yada atmaya çalışsam olduğum yerde yığılıp kalıyorum..İsyan etmiyorum ama sorguluyorum hayatı. Amaç ne diyorum kendi kendime ? kaybetmişliğin amacı ne ,ne olabilir bu tükenmişliğin sebebi ? ? ?

-------------------------------------------

*Beklemediğim insanlardan beklenmedik laflar duyuyorum ! *"yapmaz" dediğim insanların "yapmış" olması haberiyle şaşkına dönüyorum. *Hayatıma müdahale edilmesinden nefret ediyorum ve tahammül edemiyorum. *Özelime girilmesine,sahipmiş gibi davranılmasına deli oluyorum. *Hiçbişi yapamamak gücüme gidiyo ama ben sadece uzaktan izlemek zorunda kalıyorum. *-Şuan yanımda olması için neler vermezdim- dediğim insanlar hep en uzağımdakiler oluyo ve ben kolum kanadım kırık yol almaya çalışıyorum.  *Hayatımda,beni içten gülümsetecek,'iyi ki varım' dedirtecek bi insan olsun istiyorum.. *Alıp başımı gitmek ; uzun bi süre buralara dönmemek istiyorum.        ve bu aralar en çok ihtiyacım olan şey;

              *Yaslanıp,hıçkıra hıçkıra ağlayabileceğim bi omuz arıyorum.. !